Viceversa:

Cześć Olek!
Olek:

No cześć!

Jak przeglądaliśmy, czym się zajmujesz, okazało się, że jest tego naprawdę sporo. Jesteś człowiekiem o niekonwencjonalnej wyobraźni, myślicielem, autorem niezliczonych rysunków satyrycznych, podcastów, eventów, ale także poetą, malarzem i autorem podręcznika seksualnego, a ostatnio również tatuatorem. Które z tych określeń najlepiej z Tobą rezonuje?

Przede wszystkim jestem osobą, która stara się jak najwięcej czerpać z własnej wyobraźni i wymyślać nowe rzeczy, których jeszcze nie było. Nie ma znaczenia, czy jest to event, wiersz czy rysunek. Staram się spełniać osobiście, a do tego inspirować ludzi - to jest moją pasją totalną!  Wszystko zaczyna się od zapisania w zeszyciku jakiejś idei. Znajduję dla niej formę, a następnie wysyłam dalej w świat i z fascynacją obserwuję efekty.

‍
Na przykład jakie?

Okazuje się, że moje prace potrafią mieć wpływ na ludzi. Wielokrotnie pisały do mnie osoby, które miały okazję być parę lat temu na moich warsztatach kreatywnych, na mojej teledyskotece lub dostały w formie prezentu mój rysunek od przyjaciela, a to pociągnęło za sobą jakieś fascynujące konsekwencje, których byłem małą częścią. To niesamowita, na nic nieprzeliczalna satysfakcja!

Opowiedz nam więcej o wcielaniu swoich szalonych pomysłów w czyn!

Na przykład taka pierwsza z brzegu, nieszablonowa inicjatywa to performance, który czyniłem podczas trasy koncertowej Bass Astral po Polsce. Kupiłem setki małych doniczek, które ludzie ozdabiali, a potem sadzili w nich roślinki, aby położyć je pod głośnikami i naładować energią dźwięku. Po koncercie zabierali je ze sobą do domu. Prowadziłem tam również kącik kreatywny, który z resztą robiłem na wielu eventach i festiwalach.

Na czym on polega?

Na rysowaniu bez oceniania i wyzwalaniu pokładów ludzkiej kreatywności. Z początku większość ludzi ma opór, aby podejść, ponieważ uważają, że nie potrafią rysować. Kiedy ich namówię, potrafią u mnie spędzić nawet kilka godzin, świetnie się bawiąc. Wychodzę z założenia, że każdy rysunek jest udany, nawet jeśli finalnie nie wyjdzie Matejko, najważniejsze to włożyć w niego odpowiednią dawkę swojej energii i czasu, czyli po prostu nieco się przyłożyć. To niesie ze sobą zawsze jakąś wartość. Daję mi dużą satysfakcję, jak widzę, że ludzie otwierają się na rysowanie, w którym nie ma podziałów na to, co jest brzydkie, a co ładne. Chodzi o upust twórczej energii, czasami poczucia humoru.

Co daje ludziom uruchomienie wyobraźni?

Osobiście daje mi niesamowitą satysfakcję i myślę, że jest to czysta przyjemność, której potrzebujemy. Dla mnie doskonałym jej wyzwalaczem jest uważność. Często robię taki test na różnych osobach, z którymi wychodzę coś zjeść na miasto. Gdy wracam z toalety to przeciętnie, 60% osób scrolluje telefon. Proszę ich wtedy, aby go odłożyli, popatrzyli mi w oczy i powiedzieli, co w tym czasie udało im się zaobserwować. Co jest wokół Ciebie? Jakie meble, rośliny? Jaki obraz 3x3 wisi na ścianie obok? Większość go nawet nie zauważyła. Zakładam, że idąc do knajpy powinniśmy dostrzec to, co nas otacza, zarejestrować klimat, aranżację. Inaczej moglibyśmy zamówić UberEats i zjeść patrząc w kompa. Od lat mam zasadę, że będąc w knajpie odkładam telefon i skupiam się na tu i teraz. Przyglądam się ludziom, podsłuchuje rozmowy, staram się wykorzystać na maksa to wyjście. Uważam, że to bardzo rozwija wyobraźnię.

Sięgnąć po telefon jest prościej, prawda?

Tak, zdecydowanie. To są takie szybkie strzały dopaminy, a na końcu i tak nikt nie pamięta, co scrollował przez cały dzień. Zapamiętujemy o wiele więcej ze świata rzeczywistego, wystarczy mu się przypatrzeć.

Napisałem kiedyś taką krótką książkę, z którą nic nie zrobiłem, pt. “ Podręcznik gdzie patrzeć, gdy rozładuje Ci się smartfon”. Namawiam w niej, by się przyglądać rzeczywistości wokół ze wzmożoną wnikliwością. Bo wszystko jest ciekawe, pęknięcie w chodniku w kształcie serca, charakterystyczny chód dziewczyny w mirabelkowym szaliku, samochód co ma śmieszny kształt i jest upodobniony do swojego właściciela...